In mijn vorige blog vertelde ik dat ik mijn kwetsbaarheid ging delen. Misschien heb jij dat toen ook geprobeerd? Diezelfde avond had ik een etentje met vijf bijzondere mensen die ik al jaren ken. Tijdens dat samenzijn besloot ik eerlijk te vertellen over een zorg die me bezighield. Tot mijn verrassing ontstond er een warm gesprek. Ze luisterden, dachten met me mee, stelden vragen en boden ook concrete hulp aan. Ik voelde hun betrokkenheid, hun nabijheid — het gaf me een gevoe

De vorige keer ging het over kwetsbaarheid in jezelf voelen en accepteren dat het er is, met alles wat daarbij hoort — het ongemak, de pijn en soms ook de schaamte. Alles begint met dat stukje acceptatie. Pas daarna komt het punt waarop je je kwetsbaarheid kunt delen met anderen. Dat is iets wat ik zelf niet makkelijk vind. Ik ben gewend om dingen alleen te doen, al heel mijn leven. Delen voelt dan als iets groots, iets wat moed vraagt. Zeker in een wereld waar kwetsbaarheid

In mijn vorige blog schreef ik dat kwetsbaarheid bij het leven hoort, net als kracht. Als ik terugkijk op mijn eigen leven, hoef ik niet lang te zoeken naar momenten van kwetsbaarheid. Ik heb me vaak kwetsbaar gevoeld. Vooral omdat ik bijna altijd alleen heb geleefd. Dan ben je overal zelf verantwoordelijk voor, en kun je dat niet delen met een partner. Ik voelde me kwetsbaar toen ik mijn werk verloor door bezuinigingen. Ineens viel mijn inkomen weg, en daarmee mijn gevoel va

Sinds het woord kwetsbaarheid  is gevallen, ben ik me erin gaan verdiepen. Ik merk dat ik er nooit echt over heb nagedacht, maar het gevoel ervan ken ik wél goed. Kwetsbaarheid schrijnt, schuurt, het doet pijn. En dat wil je liever niet voelen. Wat me opvalt in wat ik lees, is dat er vaak wordt gesproken over de kracht  van kwetsbaarheid. Alsof het iets is wat je vooral moet omarmen omdat het je sterker maakt. Dan denk ik: ja, dat klinkt mooi, maar zo simpel is het niet. De s

In mijn vorige blog schreef ik over kwetsbaarheid, geïnspireerd door een museumbezoek. Kwetsbaarheid is al zolang ik me kan herinneren mijn drijfveer – in mijn vroegere werk en nu ook in mijn schilderijen van vrouwen. Ik schilder vrouwen met hun verhalen van kracht en kwetsbaarheid, over vreugde, pijn, hoop en verlangen. Dat is wat mij raakt en wat ik zichtbaar wil maken in mijn kunst. Bezoekers zeggen vaak tegen mij: “Jij lacht, maar je schilderijen niet.” En dat klopt. Ik b

Soms gebeurt er iets onverwachts wat een diepe indruk op je maakt en dat van grote invloed is op het vervolg van je leven. Zoiets...

De laatste tijd ben ik bezig met het thema zichtbaarheid  — niet alleen van mijn schilderijen en beelden, maar ook van mezelf als...

Toen mijn geschilderde levensverhaal in februari 2025 klaar was, keek ik naar de 157 schilderijtjes en voelde ik een sterk verlangen: ik...

Na een druk werkleven trok ik me jaren geleden terug. Ik had zoveel mensen om me heen gehad, dat ik op een gegeven moment alleen nog maar...

Vijftig jaar lang heb ik geluisterd naar de verhalen van mensen. Van kinderen en jongeren tot ouderen, van mannen en vrouwen, mensen in...

Tijdens mijn expositie heb ik zoveel bijzondere gesprekken gehad. Steeds opnieuw begon het met dezelfde reactie: “Die ogen… ze kijken me...

Ken je dat gevoel? Je kijkt uit naar de vakantie en als het dan bijna zover is denk ik ‘waarom doe ik het eigenlijk’ . Maar zodra ik de...

Op 20 en 21 september 2025 openen de deuren van de Kunstroute Haagse Beemden. Daar laat ik mijn schilderijen van vrouwen en meisjes  zien...

Dit jaar brengt de Kunstroute Haagse Beemden ons naar een bijzondere locatie in Breda. Veertien kunstenaars openen hun wereld en tonen...

Wat was het een heerlijke zomerdag gisteren. Een mooie dag om Panorama Walcheren in Vlissingen te gaan bekijken. Het is een...

Op 20 en 21 september 2025  neem ik voor het eerst deel aan de Kunstroute Haagse Beemden ‘on tour’ in Breda . Tijdens deze...

De zomer loopt langzaam op zijn einde. Voor velen van ons voelt dat als het sluiten van een kleurrijk doek, waarin warme tinten en lichte...

Ik heb niet veel foto’s van mezelf. Af en toe maak ik wel eens een selfie, maar dat is zelden een succes. Toch merkte ik dat het...

Vorige week stond ik in Londen voor een enorm schilderij van Jenny Saville van ongeveer 5 x 3 meter. En opeens gebeurde er iets wat ik...

Over vertragen, luisteren en opnieuw leren vertrouwen op je creatieve stroom Inspiratie laat zich niet dwingen. Na mijn intensieve...