Terugblik op mijn expositie: ontmoetingen die raken

Tijdens mijn expositie heb ik zoveel bijzondere gesprekken gehad. Steeds opnieuw begon het met dezelfde reactie: “Die ogen… ze kijken me recht aan.” En dat klopt, want het thema van mijn schilderijen is: “Ik zie jou, zie jij mij ook?”

Leuk is dat mensen daarna verder kijken. Ze vragen zich af wie die vrouwen en meisjes zijn, of ze echt bestaan, of ze model hebben gezeten of dat ik van een foto schilder. Natuurlijk vertel ik daar iets over, maar dat is eigenlijk niet het gesprek dat ik hoop te hebben.

Wat ik graag wil, is dat mijn schilderijen iets in hen aanraakt. Dat vrouwen in de gezichten van mijn geschilderde meisjes en vrouwen iets van hun eigen verhaal herkennen. Niet alleen schoonheid, maar ook die diepe lagen: kracht en kwetsbaarheid, vreugde en verdriet, pijn, verlangen, hoop.

Na de eerste dag wilde ik dat vooral de bezoekers meegeven. ’s Avonds heb ik een korte tekst geschreven over het ontstaan van mijn werk, met daarbij een paar vragen om bij stil te staan. En ja, dat maakte verschil. De volgende dag kwamen de verhalen vanzelf los.

Mensen vertelden me wat hen raakte, waar ze zichzelf in herkenden, welk gevoel of welke herinnering plotseling bovenkwam. Vaak zeiden ze aan het einde van het gesprek: “Nu kijk ik er heel anders naar.”  Ze zagen niet alleen meer de ogen, maar ook een stukje van hun eigen ziel weerspiegeld in het doek.

Eén ontmoeting zal ik niet snel vergeten. Een vrouw verbond drie schilderijen met elkaar. Het portret van een vrouw tegen een donkere achtergrond stond voor haar voor een moeilijke periode in haar verleden. Een nadenkende vrouw symboliseerde hoe ze nu in het leven staat. En een vrolijk meisje weerspiegelde haar verlangen naar de toekomst, vol licht en hoop. Ze maakte een foto van het meisje als herinnering aan de weg die zij wil gaan. Ik weet zeker dat dit beeld haar kracht zal geven, juist op een moment dat het leven tegenzit.

Toen zij vertrok, had ik het gevoel dat we allebei iets hadden gekregen: zij een blik vooruit, hoop en bemoediging, en ik weet waarom ik mijn schilderijen graag wil laten zien. Kunst kan ons verbinden – met elkaar, en vooral met onszelf.

Schilderijen op de expositie: “Ik zie jou, zie jij mij ook?”