Kwetsbaarheid wil gezien worden - ook in je eigen huis

Er zijn een paar beelden waar ik erg aan gehecht ben. Op de foto zie je er twee die me nog steeds raken. Oorspronkelijk waren het twee aparte beelden, maar samen vertellen ze voor mij een mooier verhaal. De vrouw met haar armen over elkaar heeft een rustige, vriendelijke uitstraling, maar haar blik is een beetje verdrietig. Het meisje dat voor haar zit, leunt met haar hoofd op haar hand, alsof ze even genoeg heeft van alles.

Deze twee beelden horen bij mij. Ik kan me niet voorstellen dat ze ooit niet meer in mijn huis zouden staan. Vooral op momenten dat ik me kwetsbaar voel, kijk ik vaak naar hen. Als ik dat bewust doe, lijken ze iets tegen me te zeggen: het is goed dat je er bent, precies zoals je bent.

Mijn beelden zijn voor mij meer dan decoratie. Ze herinneren me eraan dat kwetsbaarheid niet iets is om te verbergen, maar juist iets wat gezien mag worden. Ze gaan over dat wat we allemaal kennen: de momenten waarop je niet sterk hoeft te zijn, waarop emoties elkaar afwisselen, waarop je gewoon mens mag zijn.

Voor mij is kunst een spiegel. Een manier om even stil te staan bij wat ik voel en wie ik ben. Dat gun ik andere vrouwen ook. Een beeld dat je elke dag helpt herinneren aan jouw kwetsbaarheid, aan je kracht, en aan het feit dat die twee bij elkaar horen.

Soms heb je niet meer nodig dan een beeld dat je eraan herinnert dat kwetsbaarheid ook kracht is. Ontdek mijn beeldenserie voor vrouwen op liavandelaar.com

Ik ben benieuwd wat mijn beelden bij jou oproepen. Fijn als je me dat laat weten in een reactie.

Warme groet,

Lia

Twee beelden van keramiek: Ik zie jou, zie jij mij?