Kwetsbaarheid hoort bij het leven – door Lia van de Laar

In mijn vorige blog schreef ik dat kwetsbaarheid bij het leven hoort, net als kracht. Als ik terugkijk op mijn eigen leven, hoef ik niet lang te zoeken naar momenten van kwetsbaarheid. Ik heb me vaak kwetsbaar gevoeld. Vooral omdat ik bijna altijd alleen heb geleefd. Dan ben je overal zelf verantwoordelijk voor, en kun je dat niet delen met een partner.

Ik voelde me kwetsbaar toen ik mijn werk verloor door bezuinigingen. Ineens viel mijn inkomen weg, en daarmee mijn gevoel van zekerheid. Dat gevoel van kwetsbaarheid bleef lang hangen – vooral in slapeloze nachten waarin zorgen groter leken dan overdag.

Ook in je werk kun je je kwetsbaar voelen. Je doet je best, werkt hard, maar het lukt niet zoals je wilt. Een opmerking van een collega blijft hangen. Of je klant is ontevreden, terwijl jij er juist alles in hebt gestopt. Ik herinner me een jonge man uit de IT-wereld met wie ik coachingsgesprekken voerde. Tijdens een gesprek brak hij en huilde. En direct daarna keek hij om zich heen, bang dat iemand hem zo zou zien. In zijn werkcultuur was kwetsbaarheid “not done”. Dat raakte me, want het laat zien hoe moeilijk het is om je echt te laten zien.

Kwetsbaarheid heeft veel gezichten. Soms is het iets kleins – een opmerking, een misverstand – en ben je er de volgende dag weer overheen. Maar soms is het groot. Dan raakt het je diep en duurt het lang. Denk aan ruzies thuis, teleurstelling in een vriendschap, zorgen om geld of gezondheid, het verlies van iemand die je lief is. In zulke momenten voel je hoe kwetsbaar je bent als mens.

Kwetsbaarheid gaat niet alleen over situaties of mensen, maar ook over onze basisbehoeften: veiligheid, erbij horen, gezien worden, invloed hebben, betekenis voelen. Als dat er niet is, kom je vanzelf in aanraking met je kwetsbare kant.

Misschien herken je dat. Misschien zit jij nu in een periode waarin je je kwetsbaar voelt. Dat gevoel vraagt er niet om dat je het wegstopt, maar dat je het durft te ervaren. Dat je er bij stilstaat en voelt wat het met je doet – ook al is dat ongemakkelijk. Want juist daar zit iets waardevols: het vertelt iets over jouw verlangen, jouw mens-zijn, over wie jij bent en wilt zijn.

Kwetsbaarheid ontstaat vaak als we iets of iemand verliezen waaraan we gehecht zijn. Of als we verlangen naar iets dat maar niet komt – bijvoorbeeld het diepe verlangen naar een kind. In beide gevallen doet het pijn, omdat er iets wordt geraakt wat heel belangrijk voor je is. En die pijn kan extra zwaar zijn als er niemand is met wie je dat kunt delen.

Die gevoelens – het verlies, de eenzaamheid, het verlangen – zie ik terug in de gezichten van de vrouwen en meisjes in mijn schilderijen en beelden.

Kijk eens op mijn website… misschien herken jij jezelf in één van hen.

Misschien zegt ze iets tegen je, zonder woorden.

Warme groet, Lia

Keramiek beeld door Lia van de Laar - kwetsbaarheid heeft veel gezichten