De onzichtbare kwetsbaarheid in het gewone leven door Lia van de Laar

Sinds het woord kwetsbaarheid is gevallen, ben ik me erin gaan verdiepen. Ik merk dat ik er nooit echt over heb nagedacht, maar het gevoel ervan ken ik wél goed. Kwetsbaarheid schrijnt, schuurt, het doet pijn. En dat wil je liever niet voelen.

Wat me opvalt in wat ik lees, is dat er vaak wordt gesproken over de kracht van kwetsbaarheid. Alsof het iets is wat je vooral moet omarmen omdat het je sterker maakt. Dan denk ik: ja, dat klinkt mooi, maar zo simpel is het niet.

De stap van kwetsbaarheid naar kracht wordt volgens mij te snel gezet. Alsof kwetsbaarheid pas mag zijn als er iets positiefs uitkomt. Terwijl het echte gevoel van kwetsbaarheid vaak juist pijnlijk en ongemakkelijk is. Als we dat te snel ombuigen naar iets krachtigs, dan kijken we eigenlijk weg van wat er écht aan de hand is. Dan willen we het te snel “fixen”, terwijl het juist gezien en gevoeld wil worden.

Ik denk dat we allemaal kwetsbaarheid in ons dragen, maar dat we het vaak verstoppen. We doen alsof het goed gaat, zeggen “alles goed hoor”, terwijl er van binnen iets heel anders speelt. En dat doen we niet omdat we oneerlijk willen zijn, maar omdat kwetsbaarheid laten zien ‘not done’ is.

We hebben het wel over “kwetsbare groepen” – mensen die ziek zijn, oud, verslaafd of dakloos. Maar dat is niet de kwetsbaarheid waar ik het nu over heb. Ik bedoel de onzichtbare kwetsbaarheid in het gewone leven. Die van jou en mij.

De momenten waarop je je niet sterk voelt. Als je onzeker bent, geraakt, of alleen. Of als je merkt dat iets in het leven gewoon pijn doet, zonder dat er direct een oplossing is.

Kwetsbaarheid hoort bij ons als mens. We beginnen het leven kwetsbaar en we eindigen ook kwetsbaar. En daartussenin komen we het steeds weer tegen – soms zacht, soms hard.

In mijn schilderijen en beelden gaat het me om dat moment: die stille, vaak onzichtbare kwetsbaarheid. Niet als een zwakte of iets zieligs, maar als iets menselijks en herkenbaars. Iets wat we allemaal in ons dragen, ook al laten we het niet graag zien.

Waar kom jij jouw eigen kwetsbaarheid tegen in het dagelijks leven?

Volgende keer meer hierover……

Warme groet,

Lia

een wit keramiek beeld van een kwetsbaar meisje, ze staat in de kou en is alleen - door Lia van de Laar