Kwetsbaarheid delen: durf te laten zien wat je voelt - door Lia van de Laar

Lia Van de Laar
23 okt
2 minuten om te lezen

De vorige keer ging het over kwetsbaarheid in jezelf voelen en accepteren dat het er is, met alles wat daarbij hoort — het ongemak, de pijn en soms ook de schaamte. Alles begint met dat stukje acceptatie. Pas daarna komt het punt waarop je je kwetsbaarheid kunt delen met anderen.

Dat is iets wat ik zelf niet makkelijk vind. Ik ben gewend om dingen alleen te doen, al heel mijn leven. Delen voelt dan als iets groots, iets wat moed vraagt. Zeker in een wereld waar kwetsbaarheid vaak nog wordt weggestopt, alsof het iets is om je voor te schamen.

Toch is delen belangrijk. Niet omdat alles met iedereen te delen — dat beslist alleen jij — maar omdat delen met iemand die je vertrouwt kan helpen om even op adem te komen.

Het is goed om na te gaan wie die mensen voor jou zijn. Wie luistert echt? Wie neemt je serieus zonder meteen iets te willen oplossen of te oordelen? Soms wil je gewoon kunnen zeggen: “Je hoeft niets te doen, alleen maar te luisteren, dat je er bent is al genoeg.”

Praten over kwetsbaarheid is niet vanzelfsprekend. Veel mensen weten niet goed wat ze moeten zeggen. We willen vaak helpen, iets doen, iets oplossen. Maar juist niets doen, alleen maar er zijn, is soms het grootste wat je kunt geven.

Luisteren vraagt rust. Stilte van binnen. Kunnen uithouden dat er verdriet is, zonder het weg te werken. De ander laten zijn met wat er is. Dat is niet gemakkelijk, want we zijn gewend om op te lossen, te troosten, te helpen. Maar soms is het mooiste wat je kunt doen: gewoon zitten, luisteren, samen zijn.

En als iemand dat voor jou doet, ontstaat er iets zachts, iets echts, ruimte. Niet omdat het probleem meteen opgelost is, maar omdat je even niet alleen bent met wat je voelt.

Delen begint met durven en luisteren begint met aanwezig zijn.

Misschien kunnen we het gewoon proberen — vandaag, iets kleins delen met iemand die ons nabij is.

Ik ga het doen. Jij ook?

Warme groet,

Lia