Het verlangen om weer zichtbaar te zijn…

Na een druk werkleven trok ik me jaren geleden terug. Ik had zoveel mensen om me heen gehad, dat ik op een gegeven moment alleen nog maar stilte wilde. Rust, vrijheid, tijd voor mezelf. Ik sprak hooguit één keer per week met iemand af, en de rest van mijn tijd stortte ik me op mijn passie: schilderen wat me veel vreugde gaf.

Maar langzaam begon er iets te kriebelen. Misschien herken je dat: het gevoel dat je iets mist. Ik begon weer te verlangen naar contact, ontmoetingen, naar het gevoel dat je gezien wordt. Ik miste de kleine dingen die vroeger in het werk zo vanzelfsprekend waren: waardering voor wat je doet, het gevoel dat je van betekenis bent voor anderen, het gevoel dat je ertoe doet. Als je werkt of ergens deel van uitmaakt, dan krijg je dat vaak ongemerkt cadeau. Het lijkt gewoon, maar pas als het er niet meer is voel je hoe kostbaar het eigenlijk is.

Dus besloot ik een stap te zetten: weer een beetje meer zichtbaar worden. Ik sloot me aan bij een schilderclub en een leesclub. Twee kleine stappen, maar ze hebben me zoveel gebracht. Nieuwe gezichten, nieuwe verhalen, nieuwe verbindingen. En langzaam voelde ik mezelf ook weer meer gezien en deel uitmaken van de wereld. Zichtbaar zijn is spannend én kwetsbaar. Het betekent dat je jezelf laat zien, met je emoties, je kracht én je verlangen en dat is niet altijd gemakkelijk, maar het brengt mij veel vreugde.

En hoe is dat voor jou?

Herken jij dat verlangen om meer zichtbaar te zijn? Op je werk, in je relaties, of gewoon in je eigen leven? Wat zou er gebeuren als je morgen een kleine stap zet om jezelf meer te laten zien?

Misschien wordt jij er net als ik ook een blijer mens van!

zichtbaar worden door je aan te sluiten bij een schilderclub, leesclub of een eetclub