De vrouw achter de schilderijen: een fotoshoot

Ik heb niet veel foto’s van mezelf. Af en toe maak ik wel eens een selfie, maar dat is zelden een succes. Toch merkte ik dat het belangrijk is om als kunstenaar zichtbaar te zijn voor mijn website, mijn social media en exposities: mensen willen niet alleen mijn schilderijen zien, maar ook de vrouw erachter.

Dus besloot ik een fotoshoot te laten maken. Niet in een studio met felle lampen, maar gewoon op een natuurlijke manier. Foto’s waarin ik mezelf herken – als mens én als kunstschilder. In mijn tuin, in mijn atelier en in het landschap waar ik elke dag wandel en inspiratie opdoe.

De dag van de shoot brak aan. Half juli, maar het weer zat niet mee: regen, grijze wolken, geen zonnestraal te bekennen. Ik baalde enorm. Mijn humeur zakte met het weer mee de grond in. Opeens dacht ik: waarom doe ik dit eigenlijk? Ik voelde me nerveus. Het was tenslotte al dertig jaar geleden dat iemand mij echt gefotografeerd heeft.

Gelukkig stelde de fotografe me gerust: juist zonder zon krijg je zachte beelden, zonder harde schaduwen. Dat hielp. We begonnen in de tuin. Ik voelde me eerst ongemakkelijk – hoe moet ik staan, wat doe ik met mijn handen? Maar zodra we naar het atelier gingen, veranderde er iets. Daar voelde ik me thuis. Terwijl ik schilderde, was ik de camera vergeten. Daar was alleen nog het doek, de verf en mijn verhaal.

Even later maakten we nog een paar foto’s buiten, tussen de wolken en het natte gras. Toen was het klaar. Doodmoe was ik – het kostte me veel energie om uit mijn comfortzone te stappen – maar ook trots. Trots dat ik het had aangedurfd.

En het mooiste: ik ben blij met de foto’s. Ze laten mij zien zoals ik ben. Geen model, maar een kunstenaar. Mijn kunst blijft de kern, maar nu is er ook een gezicht bij.

in het atelier

in de tuin