Als de inspiratie stilvalt

Over vertragen, luisteren en opnieuw leren vertrouwen op je creatieve stroom

Inspiratie laat zich niet dwingen. Na mijn intensieve driejarige project Levensverhaal begin 2025  voelde ik me leeg. Moe, tot in mijn vezels. Hoewel ik precies wist welk nieuw project ik wilde schilderen – de schetsen lagen al klaar – kon ik mezelf er niet toe zetten om te beginnen.

In het begin schrok ik: was mijn passie voor schilderen uitgeblust? Was dit het einde van mijn creatieve stroom? Maar na verloop van tijd voelde ik dat het niet zo was. Er was geen afkeer, maar ook geen drang. Soms schilderde ik wat, of kliederde in schetsboeken met verf, inkt of houtskool. Kortstondige uitbarstingen zonder richting. Het voelde als een tussenruimte. Alsof ik voor het eerst in mijn leven in een soort paintersblock terechtgekomen was.

Na mijn vakantie in mei merkte ik dat ik ineens wél energie had om mijn website bij te werken en het atelier op te ruimen. Zou dit een overgang zijn? Een voorzichtige stap richting een nieuwe start? Maar opnieuw: er gebeurde niets. Geen vuur, geen richting. Alleen stilte. En toch… een ander soort stilte.

Ik wist diep van binnen: ik wil anders schilderen. Maar het project dat klaar lag, hoorde daar niet bij. En toen zei iemand tegen me:"Je hebt geen paintersblock. Iets in jou vraagt aandacht om geboren te worden."

Die woorden raakten me. Ze nodigden me uit om naar binnen te keren. Wat in mij wil geboren worden? Welke stem in mij vraagt eindelijk gehoord te worden?

Langzaam, heel zachtjes, voel ik het weer: iets beweegt. Iets opent zich. Alsof er weer licht aan de horizon verschijnt…

Herken jij dat gevoel van stilstand, waarin iets ouds niet meer past en het nieuwe nog geen vorm heeft? Wat in jou vraagt misschien nu om aandacht…?

Voel je vrij om in een reactie te delen wat deze woorden bij jou losmaken – ik lees graag mee.

wachten op inspiratie